TIJDLIJN

DOMINANTE DISCOURS
Informatie die we kennen in de algemene samenleving

EERSTE GENERATIE OORLOGSOVERLEVENDEN EN NAKOMENDE GENERATIES
Informatie van mijn familie en mij

EIND TWEEDE WERELD OORLOG +- 1945

70 jaar van ontkenning van geschiedenis.

Informatie en verhalen waren aanwezig maar onder de radar.

50 jaar van wegstoppen en zwijgen over het verleden, als manier van overleven (coping mechanism)

1996

Boeken over het verleden gaan open, informatie duikt op.

De informatie en verhalen blijven ongehoord.

Wil Richards (broer van mijn opa, Rudolf Crain) schreef een boek over zijn leven in het kamp gezien vanuit zijn kinderogen. 'Denk dan maar even'

Marianne Hirsch schreef 'The Generation of Postmemory: Writing and Visual Culture After the Holocaust'

2012

2016

Gloria Wekker schreef 'Witte onschuld'

Er is een grote beweging ontstaan van mensen, die de stilte in de dominante discours willen doorbreken.

De jongste eerste generatie oorlogsoverlevenden zouden nu ongeveer 75 jaar oud zijn. Dat betekent dat er de afgelopen jaren steeds meer eerste generatie oorlogsoverlevenden overlijden. De druk om het verleden te delen is hoog. Het is nu of nooit

Deze boeken hebben vragen opgewekt over het verleden bij onze samenleving.
Hierdoor zijn veel eerste generatie oorlogsoverlevenden hun verhaal gaan delen.

De regering besloot in december 2016 geld vrij te maken voor een groot onafhankelijk en wetenschappelijk onderzoek naar de gewelddadige dekolonisatie van Nederlands-Indië in de periode 1945-1949

2016

2020

Vanaf 2016 tot aan heden zijn veel oorlogsoverlevende hun verhalen gaan delen.
De tweede generatie stond vaak te dichtbij om vragen te stellen over hun verleden, en hebben daarom vaak ook gezwegen.
De derde generatie (waar ik onder val) staat verder af van zowel de eerste generatie, als de gebeurtenis zelf. Hierdoor was het voor mij (maar ik denk ook anderen) makkelijker het onderwerp te benaderen. Ook sterft de eerste generatie langzaam uit, wat betekend dat als we informatie willen over het verleden. Dit het moment is om ernaar te gaan vragen. En dit onderdeel te maken van onze geschiedenis. Als we een deel van onze geschiedenis blijven ontkennen en wegstoppen missen we een deel van onze identiteit.

4 mei 2020 was dit jaar anders. Er werd gedacht aan informatie en verhalen die we niet allemaal kennen. Vele jongeren uit de derde generatie zijn dit jaar gaan nadenken, over de invloed van de oorlogen (die hun opa's en oma's hebben meegemaakt) op hun ouders en daarop volgend op henzelf. Zou het oorlogstrauma van hun opa of oma doorgegeven kunnen zijn aan hen, en wat is de impact hiervan?

Ik sluit me aan bij degene die strijden voor de vrijheid van het verleden.

Na de tweede wereldoorlog zijn er twee tijdlijnen ontstaan.
In de westerse dominante discours is ruim vijftig jaar een groot deel van de geschiedenis onbewust/bewust ontkend. Dit heeft een grote invloed gehad op westerse kennis.